YAŞADIKLARIMDAN ÖĞRENDİĞİM EN NET ŞEY … -2-

Diyarbakır’da hemşirelik yapan Hatice Tunç, arkadaşlarıyla gezi için gittiği Hasankeyf’te ayağının üzerine bir kayanın düşmesi sonucu sol bacağını kaybetti. Demir bacağıyla henüz yürümeyi dahi çözememişken bisiklete binmeyi öğrendi.

Sizler için sordum, yanıtladı. ‘ Ölmemişsem bir sebebi vardır’ diyen Hatice Tunç hikayesini ‘Engelsiz Basket’ için anlattı.

Çok zor ve radikal kararlar alman gereken bir dönem olduğunu düşünüyorum . Ne gibi sonuçlar çıkardın kendine ?

Benim için zaman çok kıymetli oldu. Çünkü ben on yıl sonranın planını yaparken, bir saat sonrasında hayatım tamamen değişmişti. Ve gerçekten orada öledebilirdim (Hasankeyf). Hayallerim vardı, sürekli ertelediğim işlerim vardı. Karadeniz’e gitmek istiyordum mesela, sürekli erteliyordum. Herşeyi erteliyoruz biz, hayatımızda herşeyi erteliyoruz. Ben hayatımda ertelememeyi öğrendim . Ve sadece kendin için yaşamanın bir anlam ifade etmediğini.

Çift bacak için dizayn edilemiş bir dünya. Tek bacakla yaşama yeniden başlamak nasıl oldu senin için. Nerelerde zorlandın ?

Annem yaparsın demiyordu, yapamazsın diyordu.. Ben annemle sürekli kavga ediyordum. Diyordum ki, yapamayacaksam ben kendim deneyeceğim, yapamayacaksam kendim göreceğim. Kimse benim yapıp yapamayacağımı bilemezki. Ben önceleri denemeden, yapamıyorum diyerek ağlayıp sızlıyordum… Ama bakıyorum, ben bunu denememişim ki. Yapıp yapamayacağımı göremiyorum. Ben bisiklet sürerken defalarca düştüm. Kolumu incittim, annemler karşı çıkmasınlar diye söylemedim. Ben onunla düşmeyi öğrendim.Yani direkt kimse bisiklet sürmeyi öğrenemez. Protezle kolay bir şekilde bisikleti yönetemezsin. Ama düşe kalka öğreniyorsun. Hatta bir defasında kolum kocaman şişmişti. Yapamayacağımı düşündüm, arkadaşlar motive etti. Yapabilen insanları izledim. Biri yapabiliyorsa bende yapabilirim.

Neler yaptın, nasıl motive ettin kendini ?

Ben hayatımda kaymamıştım, protezimle kaymayı denedim. Dağa çıktım karda kayak yaptım. Bisiklet çok önemli değildi benim için. Kaç defa bisiklet sürdün desen, hatırlamam bile. Ama kazadan sonra sürekli bisiklet sürmeye başladım. Ve benim için gerçekten bisiklet bir geçiş süreci oldu. Ben yürüyemezken, yürümeyi çok zor bir aktivite gibi görürken, şuan bisiklet sürüyorum. Şehir içinde 8-9 kilometre bisiklet sürüyorum.

PROTEZLE MESLEĞİMDE İLK GÜNÜM

Protezle mesleğe başladığımın ilk günü nöbete geçtim. Ben dahiliye polikliniğindeyim karşı taraf doğum servisi. Orada sesler geldi. Bende meraklı bir şekilde gittim ne var diye. Gittim baktım doğum gelmiş, arkadaş tek başına. Ben daha önceleri bebek hemşireliği yapmıştım. Ebe arkadaşa yardım ediyorum, doğum gerçekleşsin diye. Daha sonrasında bir an dondum kaldım. Bebeği almalımıyım, almamalımıyım. Ya ayağım takılırsa, ya protezle yürürken bir sorun olursa, bebeği kucağımdan düşürürsem.. Bir süre gitgeller yaşadım İçimde. O çocuğa zarar verimiyim diye. Bazı anlar çok hızlı olman gerekiyor. Sonra düşündüm, yapabileceğime karar verdim, motive ettim kendimi. Gayet sakin bir şekilde çocuğu aldım, temizledim, aşılarını yaptım, boyuna kilosuna baktım annesine verdim. Ve kendi kendime düşündüm, ya Hatice sen birşeyleri kaybettin ama hala kucağına can doğabiliyor.

Şairin dediği gibi ‘ İnsan evrende bedeni kadar değil, yüreği kadar yer kaplar’. Sizin başına gelen herneyse, bunu önce kabullenin ve kendi kendinize şunu söyleyin. ‘ Ben başarabilirim. Ben savaşmazsam kaybederim. Önce savaşacağım.Kendimi inandıracağım sonra çevremi inandıracağım ve başaracağım…

Teşekkürler Hatice Tunç…

Dip söz;

Yaşam bize kimi zaman, başkalarının rol model aldığı bir karakter görevi veriyor. Sormuyor çoğu kez. Birileri çocukluğundan, yetişkinliğine kadar aldığı eğitim ve kendini geliştirmesiyle ön plana çıkıyor,, kimileri ise hiç beklemediği anda değişen yaşantısını yeniden yoluna sokmak için verdiği mücadeleyle. Nefes aldığımız şu dünyada Hatice gibi onlarcası var. Ve onların yaşanmışlıklarından feyz almanız, oturup düşünmeniz için hikayelerini anlatıyorlar. Hiçbir mecburiyetleri yokken. Hayat önemsenecek kadar kıymetli. Sonraki sayılarda farklı yaşamları yazmak ve okumanız dileğiyle.

Sevgi ve sağlıkla kalın…

Ayhan Aktaş
Köşe Yazarı
Latest posts by Ayhan Aktaş (see all)

Ayhan Aktaş

TSB Sporcu Radyo Programcısı Gazeteci Spiker Yazar

Bunları da sevebilirsiniz

Bir yanıt yazın